Dolomitie

Buongiorno vanuit de Dolomitie.

Tijdens het schrijven van het laatste verslag had ik al een beetje koude handjes gekregen. Ook Guus had het die nacht koud en moest dus bij ons in bed liggen. En ik moest die nacht nog wel twee keer naar de wc. Weet je nog dat onze luifel een waterpoel was geworden? Een ijswaterpoel dus. Wanneer ik 's nachts naar de wc ging deed ik eerst de warme sokken uit en stapte dan met blote voeten in de slippers om vervolgens door de ijswaterplassen te lopen. Ik dacht dat ik mij een beetje aanstelde maar dat bleek niet zo te zijn want de volgende ochtend was het wit!! Ja nou, niet op onze camping maar net ietsje hoger op onze berg. Oef, dat was weer even wennen.
We hebben maar snel de zwemkleren gepakt en zijn naar het binnenbad van Lienz gereden. Ook daar hadden ze weer een geweldige glijbaan met een lichtshow en tijdsmeting. Èn een verwarmd buitenbad. Echt leuk om buiten te zwemmen met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond.

Terug op de camping konden we weer een beetje buiten zitten met een waterig zonnetje. En wie kwamen daar aanfietsen? Papa en Mama! Nou jaaaa zeg, dat was een leuke verrassing. Ze hadden eventjes 35 kilometer door de bergen gefietst om ons op te komen zoeken. We wisten dat ze op vakantie waren in de buurt maar konden niet goed contact met elkaar krijgen.Thomas en Guus waren helemaal blij en we hebben ze ook direct kunnen overhalen om naar onze camping te verhuizen.

Maandag hebben we de lift genomen naar het skigebied van Lienz. Leuke wandeling naar een meertje, geitjes geaait, van het uitzicht genoten, blablabla, maar waar we eigenlijk voor kwamen: De langste rodelbaan van Ost Tirol! Yihaaaa! Dat was echt super super leuk. Ik ging samen en Thomas en hij gilde het uit. Wat ging dat hard zeg, echt een aanrader.

Dinsdag was het dan tijd voor onze herkansing om de Drei Zinnen van de goede kant te zien. Samen met papa en mama vertrokken we vol goede moed. Dit keer hadden we de bus snel gevonden, hij zette ons af bij een hut en vandaar uit was het nog een beste wandeling naar het punt met dat mooie uitzicht. Thomas was er al snel klaar mee en eiste de buggy op. Guus moesten we dus om beurten dragen of aan de hand meenemen (zelf lopen!) en om beurten die pummel van een Thomas voorruit duwen. Echt family teamwork zeg maar, met ons tweeën hadden we dit nooit gered. Maar het was het echt zeker waard. Wat een uitzicht, hiervoor moet je de foto's maar bekijken want die zeggen veel meer. Thomas kreeg inmiddels honger en wij ook. De laatste peertjes werden verdeeld en toen was het op. We waren er vanuit gegaan dat we bij een berghut wel iets konden kopen maar dat viel dus tegen.Wat smaakten die pizza's 's avonds om 20:00 lekker zeg. De jongens natuurlijk weer veel te laat naar bed maar het grote voordeel is dat wij tegenwoordig weer tot 8:30 kunnen uitslapen. Wat een heerlijkheid na twee jaar slaap tekort.

Donderdag zou er weer slecht weer aankomen en dus besloten we te vertrekken naar het Gardameer. Dat hadden we mooi gedacht, file. We hadden in 3 uur ruim 60 kilometer afgelegd en zouden het Gardameer nooit meer halen.We moesten een ander eindstation voor de dag bedenken. En toen zag ik dat we vlak bij de Seiser Alm reden. Met 54 vierkante kilometer de grootste Alm ter wereld en genoteerd op de werelderfgoed lijst van Unesco. Het stond al op mijn verlanglijstje maar door het slechte weer hadden we besloten om het over te slaan. Als we dan toch ergens moesten overnachten, dan maar onder aan de Seiser Alm. Even met papa en mama overlegd en die lieten zich graag verrassen. Natuurlijk zijn we weer zonder op de kaart te kijken van de weg afgereden en zaten we wéér op een veel te steile weg maar de Ford heeft het gewoon weer gered hoor in eerste versnelling.

Hier aangekomen wisten we het direct. Dit willen we niet missen. Wat een prachtige omgeving. Helaas nog niet veel gezien door het slechte weer maar dat zitten we gewoon uit. Gisteren hebben we met z'n allen de bus gepakt naar Bolzano. De jongens vermaken zich prima met de trappetjes in het toiletgebouw, stampen in de plassen en gezellig koekjes eten in de caravan van oma en opa. In het toiletgebouw (met kabouterbadkamer voor Thomas en Guus) hangt een tv scherm met beelden van de Seiser Alm. Maar na drie dagen wachten is het dan morgen eindelijk zo ver, we gaan weer de bergen in. De sterren staan alweer aan de hemel, we kunnen niet wachten......