Palmbomen, Bleu Lagoon, Storm op zee en..bejaarden

Blue Lagoon, Palmbomen, Storm op zee en…Bejaarden.

Het heeft wel even geduurd sinds ons laatste verslag, maar we hebben ook echt veel gedaan op Corsica. Van die prachtige camping Arinella aan het strand hebben we drie dagen echt genoten, maar daarna zijn we toch weer op pad gegaan. Via een Corsica fan op internet kwamen we achter de locatie van een mooie waterval op een half uurtje rijden van de camping. Wel een beetje een geheim plekje waar je via een verscholen paadje naar toe moest lopen. De beschrijving was: na een bruggetje over de rivier moet je nog twee bochten en dan kan je aan de kant van de weg je auto parkeren en dan moet je het paadje maar zien te vinden. Nou het was even zoeken maar uiteindelijk vonden we het “avonturenpad”. Het was best spannend maar na 10 minuten klauteren hoorden we de rivier en even later zagen we een prachtige Blue Lagoon die zo overging in een waterval. We hadden gewoon onze eigen infinity pool midden in de bergen. We hadden natuurlijk broodjes en koffie meegesjouwd en konden zo de hele dag blijven hangen. Guus vond het gekletter van de waterval ook heerlijk en ging er zo naast liggen op een steen en viel heerlijk in slaap.

Onze tweede camping vonden we via een app vlakbij het beroemde strand van Rondinara. Maar ze vertelden er weer niet bij dat dit echt een waardeloos steil smal geiten pad was en niet geschikt voor een Ford met zware caravan. Maar ja, daar kom je natuurlijk pas achter als je er al op zit en niet meer terug kan. Dan maar doorrijden, ohooh, en dan kom je ook nog allemaal gekke Fransen tegen die de bult opscheuren en echt niet aan de kant gaan. Na een kwartier afdalen en zweten (hoe komen we hier ooit nog weg) kwamen we op de hete zandcamping aan.

Het enige vlakke plekje met een beetje schaduw was naast een mega grote camper met Pools kenteken en een flatscreen aan de buitenkant, dan weet je zeker dat je geluidsoverlast hebt. En inderdaad, wat een herrie, het bleek een gezin met twee vriendinnen die op bezoek kwamen. Maar, super vriendelijk en Thomas zat binnen de kortste keren midden tussen de familie op de grootste stoel voor het flatscreen, want ze hadden een prachtige Poolse tekenfilm opstaan. Die nacht was het niet de Poolse familie die ons wakker hield maar muggen. Wat een ellende. Wanneer we er 4 hadden doodgeslagen zaten er direct weer 4 nieuwe. Geen idee waar die vandaan kwamen maar ze hebben ons echt helemaal lek gestoken. De jongens zagen er ook uit alsof ze de waterpokken hadden.

Een beetje brak stapten we de volgende dag in de auto naar Bonefacio. Een prachtig dorpje op de rand van een hoge klif. Nou, eigenlijk hangt een gedeelte half over klif, echt heel apart en erg mooi.
De volgende dag gingen we wéér op pad. Eigenlijk wilden we wel aan dat prachtige strand onder de camping gaan liggen maar er waaide voor de tweede dag een flinke mistral. En daar wordt je echt helemaal gek van kan ik je vertellen. We hebben zelfs voor het eerst sinds tijden weer in de caravan gegeten omdat alles van de tafel waaide. Maar het mooie van Corsica is dat je binnen een kwartier van het strand in de bergen bent. Het werd een prachtige roadtrip door het Bavella gebergte.
De volgende dag konden we eindelijk aan het mooie witte Rondinara strand liggen. Helaas was er door de wind wel heel erg veel riet op het strand gespoeld. Dat ziet er een beetje vies uit dus de jongens kregen we echt het water niet in. Maar we hebben wel echt prachtige zandkastelen gebouwd. Er kwamen zelfs mensen om er foto’s van te maken. Top cadeau Annemiek en Richard!

Vrijdag gingen we weer terug naar Bonefacio. Dit keer om een boottochtje te maken naar een onbewoond eiland. Daar hadden we echt zo’n zin in. We hadden gelezen dat je alles mee moest nemen, dus genoeg water, eten en een parasol want er groeit geen boom. Nou dat klinkt avontuurlijk, daar houden wij wel van. En het was ook echt een onbewoond eiland met prachtige baaitjes en rotsen. Natuurlijk waren we er niet alleen op het eiland maar wel op ons strand. De meeste mensen kwamen op het eiland om te wandelen. Wij gingen lekker zitten en kwamen niet meer van ons strandje. Marco en ik konden om beurten snorkelen en zagen echt veel gekleurde vissen, prachtig. Thomas ging ook helemaal in onze cocosnoten stemming mee en zong de hele tijd: op een onbewoond eieilááánd. Elk uur kwam er een boot aan land waar je dan weer mee terug kon. Wij pakten de voorlaatste (met pijn in ons hart) want we hadden nog een lange weg terug. We voeren langs kleine bewoonde eilandjes met dikke villa’s van beroemdheden en we gingen recht onder Bonefacio waar het dorpje bijna in de boot leek te vallen. Achter ons sprongen jet ski’s op de golven van onze boot, echt genieten. Maar,….natuurlijk wel weer om beurten want Thomas en Guus interesseert dat natuurlijk allemaal niks en wilden alleen maar heen en weer lopen op een volle deinende boot.

De volgende dag maakten we ons weer klaar voor de helse tocht uit de steile baai van Rondinara. En als we het haalden wilden we verder trekken langs de ruige westkust. Toen we aan het kijken waren welk weggetje het minst steil was en waar we de meeste kans hadden en een goed wegdek kreeg ik een brilliant idee. We kunnen het ook gewoon overslaan en terug rijden langs de oostkust. Geen gestress. En dat deden we. Met twee kleine kinderen en een dikke caravan kan je gewoon niet alles doen wat de reisboekjes allemaal laten zien. We merkten dat we gewoon moe werden van het uitpuzzelen wat er allemaal te zien was, en dat is natuurlijk jammer. We kwamen de baai uit zonder problemen en hadden echt heel veel geluk dat we maar één gekke Fransoos tegen kwamen op een niet te steil stuk. Die lui gaan gewoon niet aan de kant en dus kwamen wij op de helling stil te staan. Gelukkig niet het steilste gedeelte dus we kwamen met een beetje rook toch weer in beweging.

Vlak bij de haven vonden we een bijna uitgestorven 4 sterren camping waar we onze caravan gewoon op het strand neer konden zetten. Wij kozen een plekje in het gras (heerlijk na dat stof happen in het zuiden) onder de palmbomen en aan het terras van de strandtent die verlaten was. In de zomer is het daar vast een drukte van belang maar wij hadden het rijk alleen. Maar je merkte aan alles wel dat het einde van het seizoen in zicht was. Het toiletgebouw werd niet meer schoongemaakt, het water was niet echt warm en er was maar 1 douche met licht. Het enige licht op de camping met als gevolg dat ik met honderd insecten aan het douchen was waaronder 2 hoornaars! Je weet wel van die wespen zo groot als een vleermuis. Maar ons prachtige plekje op het strand onder de palmbomen maakte alles goed. En het leuke was ook dat je echt binnen 10 minuten rijden weer midden in de bergen reed. We maakten nog een tochtje naar een mooie waterval en reden over prachtige kleine weggetjes waar je af en toe om een koe of een geit moest rijden.

Het zou dinsdag gaan regenen en we hadden de veerboten niet meer voor het uitkiezen in het naseizoen dus boekten we de nachtferrie op maandagavond naar Nice. We hadden geen hele goede ervaringen met het slapen op de boot maar om overdag 10 uur op zo’n boot te moeten zitten hadden we ook geen zin in. We hadden gezellige Zwitsers leren kennen op de camping (ja, er waren nog wel een paar mensen meer) en ze vroeg ons nog of we het wel zeker wisten, er was een storm op komst. Oei, ja dezelfde die dinsdag dus het slechte weer zou brengen en die in Griekenland ook al veel schade had aangericht. Maar ze zullen toch niet gaan varen als het niet verantwoord is? We bleven maandag zo lang mogelijk op de camping en stapten fris gedouchte en met een volle buik vol goede moed in de auto naar de haven. We kwamen om 20:00 als eerste het haventerrein oprijden en mochten om 21:50 pas als laatste de boot oprijden. Heel fijn, Guus natuurlijk weer helemaal uit z’n hum. Inmiddels was het al flink gaan waaien en toen de boot de haven uit voer schrok ik me kapot. Whaaa, we konden niet eens meer blijven staan in de hut en slingerden van links naar rechts. Maar nee, dit wil ik niet! Ondertussen klonk het door de speaker dat je “due to bad weather conditions” maar beter niet naar buiten kon gaan. Nou dat was ik zeker niet van plan. We legden de kinderen in bed, die vonden het gewieg wel fijn en vielen vrij snel in slaap. Maar ik werd misselijk, heel misselijk van het deinen maar ook van angst. We hadden ook nog eens een hut voorop het schip en het enge was dat we geen raam hadden dus je kon je niet oriënteren. Ik dacht echt dat ons laatste uur geslagen had. Ken je die scène uit de Titanic dat die oude mensjes op bed gaan liggen en wachten tot de boot zinkt? Nou, dat plaatje zag ik de hele tijd op mijn netvlies. Ik zag trouwens de hele tijd scènes uit die film voorbij komen. Ooh wat was ik bang. En Marco? Ach die vond het “inderdaad niet fijn schatje” maar ze weten vast wel wat ze doen. Oh ja, het is dus ook normaal dat Guus twee keer uit zijn bed rolt? Arme jongen. Tegen 6:00 in de ochtend werd het eindelijk rustiger en begon ik er weer in te geloven dat we weer daglicht zouden gaan zien. Om 7:00 werden we uit ons bed getetterd en moesten de hut verlaten. Toen we buiten kwamen zagen we het eerste zonlicht op Monaco schijnen en in de verte was ook Nice in zicht. Wat was ik blij dat we er allemaal nog waren.

Nadat Marco ons en de caravan vakkundig uit de ochtendspits van Nice had geloodst wilden we zo snel mogelijk een fijne camping om uit te rusten. We gingen voor een 5 sterren resort in Fréjus. Het is eigenlijk een soort dorp waar het in de zomer natuurlijk superdruk is. En nu, nu ziet het hier grijs van de bejaarden. Nee, niet het kaliber vrolijke fitte vutters maar echt chagrijnige kromme bejaarden. Het lijkt wel of we in zo’n retirement village in Amerika terecht zijn gekomen met de naam Shady Oaks of zo. Ik sprong met Thomas in het bubbelbad en toen kwam er direct een bejaarde klikken bij de badmeester. Er mochten namelijk geen kinderen in het bubbelbad. Ook Thomas z’n gespetter wordt niet gewaardeerd door de dames met krullen in het haar. Maar,….lekker belangrijk. We hebben een eigen toiletgebouw (met warm water) , een meeega zwembad met glijbanen (daar gaan de oudjes niet vanaf) en een trampoline om de hoek. We hebben hier nu 4 hele relaxte dagen gehad en gaan morgenvroeg op weg naar Spanje. We hebben eigenlijk niet zo’n goed idee waar we naar toe gaan. Waarschijnlijk via de oostkust toch vrij snel richting het zuiden. Dus tips van leuke plekjes op deze route zijn van harte welkom.