Feest, blaffende honden en schildpadden.

Buenos Dias uit Mahahual

Zo, wat was het fijn om weer terug te zijn in ons fijne dorpje Chan Chemuyl. Uiteindelijk hebben we die 4 dagen in het noorden best leuk gehad hoor. Het was een beetje een rommeltje daar maar dat had ook wel weer z’n charme. We zijn nog een avond naar het dorpje gereden om te eten. Gezellig op een pleintje met plastic stoeltjes tussen de super kitsche kerstversiering. De kinderen spelen nog tot laat buiten in de speeltuintjes dus dat was ook leuk voor Thomas en Guus. Heel Mexico is met de feestdagen twee weken vrij dus het is zowieso in de avonden wel lang gezellig op straat. 5 minuten van ons huis zat een “beachclub”. Midden tussen de stekelstruiken en palmbomen hadden ze een strook strand van 10 met breed vrij gemaakt en daar een zwembadje gemaakt met schommels boven het water. Je mon dan schommelen en zo het water in springen. Compleet met strandbedjes en parasolletjes. En we hadden dit paradijsje de hele dag voor ons alleen, prachtig.

We zijn ook een dag naar Izamal gereden, het “gele dorpje”. In dit spaans koloniale stadje zijn alle huizen en gebouwen geel geschilderd, het lijkt wel of je op een soort van filmset rond loopt. De Volkwagen kevers op elke hoek van de straat en de paardenkoetsjes maken het plaatje compleet. Wij hebben zelf ook nog een ritje gemaakt in zo’n koets en verder hebben lekker rondgeslenterd. De jongens werden elke keer over hun bol geaaid, wat vinden die Mexicanen dat blonde haar toch mooi.

Na vier nachten reden we weer terug naar ons dorpje aan de Caribische kust. We reden dwars door het binnenland van Yucatan. Dat is vooral heel veel jungle waarbij je links en rechts alleen maar een groene muur ziet. Maar op onze route lagen nog twee cenotes die we graag wilden zien. De ene was Dnitz Up, een eeeeeenorm gat in de grond. Je kon helemaal met een trap naar beneden afdalen en in het prachtig heldere water zwemmen. Over de rand kwam een waterval naar beneden waar je ook nog onder kon zwemmen. Helaas konden we er niet echt van genieten omdat Guus non stop aan het schreeuwen was. Hij was een beetje ontdaan van die inheemse types die bij de ingang stonden te trommelen. Ze waren gesminkt als Puma’s en dat vond Guus niet echt tof na zijn aanvaring met de “Ballenbakhorrorclown” in Spanje. De tweede Cenote was een enorme grot met precies in het midden een gat waar het daglicht naar binnen scheen. Heel erg mooi om te zien. Je kon er ook zwemmen maar daar hadden we niet zo veel zien meer in. Thomas en Guus waren ook al ontsnapt, ze vinden gewoon niet altijd dezelfde dingen leuknals wij.

Ze vonden het wel heel erg leuk om weer in een fijn huisje terug te komen. Ze speelden lekker midden op straat met Mexicaanse en Canadese buurtkinderen. Het was eigenlijk gewoon net als de Berkstraat. Alleen zijn de drempels hier zo hoog dar de auto’s maximaal 2 km. per uur kunnen rijden. Ze noemen deze drempels “Topes” en ze zijn berucht in heel Mexico. Ze liggen ook gewoon opmde provinciale wegen en als je ze te laat ziet dan is echt je hele auto kapot. Maar in de wijk zijn we er dus wel blij mee.

We werden door onze host uitgenodigd voor de New Years Eve Party. Er werd een straat afgezet, er was een zangeres ingehuurd en iedereen zou iets te eten en drinken mee nemen. Het zou om 18:00 beginnen en we wilden niet te laat komen dus waren er precies op tijd. Oeps, behalve een paar oude lui was er nog niemand. Ach ja, dan maar handjes schudden en het werd al snel gezellig.Thomas en Guus speelden op een oprit met de auto’s en een enorme bult zand. Het buffet was echt heerlijk en Thomas en Guus liepen er mooi tussen alsof ze er al jaren woonden. Als Thomas eten heeft en Guus muziek dan vinden ze het ook al snel leuk hoor. En de zangeres, echt geweldig, super super goed. Alle classics van Whitney Housten en Celine Dion kwamen voorbij, ik hou er wel van. Het bleef nog lang onrustig in Chan Chemuyl maar onze jongens vielen om 21:30 nat bezweet bijna om, het was een mooie dag geweest.

We hadden het plan om de volgende dag naar een ander soort waterpretpark te gaan. Mooi op tijd zodat het lekker rustig zou zijn op nieuwjaarsdag. En dat hadden we goed bedacht. Midden in het park stond een enorme uitkijktoren van zeker 40 meter hoog. En het mooiste was, je kon vervolgens weer naar beneden met een... glijbaan! Thomas mocht er eigenlijk niet vanaf omdat hij nog geen zwemdiploma heeft, maar goed, dat weten zij niet. En nee verkopen aan Thomas was echt geen optie. Wauw! Wat was het uitzicht geweldig over de Caribische kustijn. En de glijbaan, daar kwam geen eind aan. Thomas is 4 keer geweest, Marco en ik mochten om de beurt mee. Later op de dag was de rij een dik uur. Verder hebben we heel lang naar de dolfijnen gekeken en vonden Thomas en Guus natuurlijk het simpele speeltuintje het leukst.

We zijn natuurlijk ook weer terug gegaan naar ons Robinson strand. Helaas was er niet zo veel meer van over. Er lag een enorme bult met zeewier en de golven waren superhoog. Ook waaiden we zowat weg, wat een verschil met een week eerder.
Een alternatief om te zwemmen was de Grand Cenote bij Tulum. Dit was echt de mooiste cenote die we tot nu toe hebben gezien. We lagen nog maar net in het heldere water toen er gewoon een schildpadje naar ons toe kwam zwemmen. Super super lief, en toen we goed om ons heen keken zaten ze echt overal. Zelfs schilpadjes zo klein als het topje van je vinger. We konden ook een grot inzwemmen en daar zaten echt overal vleermuizen. Het water was zo helder dat je onder water nog een heel eind de grot in kon kijken die onder water weer verder ging. Weer boven de grond kon je heerlijk op je handdoekje in het gras liggen.

Na 5 mooie en gezellige dagen in Chan Chemuyl daalden we weer af naar het zuiden. En wel naar het meer van Baccalar. Daar wilden we al eerder naar toe maar er was met de jaarswisseling niks meer te krijgen. Nu hadden we voor 5 dagen een huisje via AirBnB gehuurd. Nou ja, huisje. Het was meer een soort bunker die van binnen op een slagerij leek. Eigenlijk een ruimte tussen een garage en een restaurant waar ze iets van gemaakt hadden. Het was er heel erg warm en aan de enen kant zaten we aan een drukke straat en de andere kant een vies terrein met een paar kippen en een fanatiek kraaiende haan. Oeps, het was ook niet duur maar dit was niet fijn. Dan maar snel naar het meer. Hmmm, is dit het heldere meer met 7 kleuren blauw waar we over hadden gelezen? Het deed een beetje oostblok aan met een hele grote oude glijbaan die aan het wegrotten was en gelukkig dus dicht en het was er afgeladen vol. Het was een beetje Oktoberfest idee waar elke familie zijn eigen tafel had en enorm veel junkfood en bier naar binnen zaten te werken. Het water was troebel omdat het zo druk was en er stond nog een ander aftands glijbaantje waar Thomas dikke lol had tussen alle Mexicaanse kindjes. Ja maar Thomas, best leuk hoor maar papa en mama waren op zoek naar zo’n lege steiger die in een helder meer eindigd.

De jongens voelden supergoed aan dat wij het allemaal niet zo zagen zitten en werden die avond stront vervelend. Even gaan eten met die jongens is dan echt een uitdaging. Ze vliegen elkaar constant in de haren en willen alles wat niet mag. We eten dan vaak gewoon in net huisje omdat ze daar hun gang kunnen gaan maar in dit huisje wilden we niet zitten. We gingen zo laat mogelijk terug en wilden direct gaan slapen. Dat lukte eerst wel totdat de zwerfhonden in de straat wakker werden. Oef, we schrokken ons echt kapot. Ze kregen ruzie in ons portaaltje en omdat de ramen niet dicht konden (de ramen waren eigenlijk luxaflex maar dan van glas) leek het of ze in onze slaapkamer waren. Ik schrok me echt kapot! De hele nacht ging het blaffen en grommen door, ze zaten ook op het dak van onze bunker. Vanaf 6:00 kwam de haan er ook nog eens bij. Wat een drama nacht. De volgende ochtend wisten we het zeker, hier willen we niet blijven. Maar we hadden geen energie om de boel weer in te pakken En besloten nog 1 nachtje te blijven en rustig op zoek te gaan naar iets anders. De host van ons huisje reageerde heel sportief en beloofde voor de komende nacht in ieder geval te zorgen dat de honden niet meer op het dak konden komen en we kregen ook nog eens de andere drie nachten het geld terug.

We boekten een mooie last minute aan het strand en gingen die dag op zoek naar een mooier plekje aan het meer. Nou, en dat hebben we gevonden kan ik je zeggen. Via een reisblog vonden we een leuk restaurant aan het meer van Bacalar. En wat we daar zagen was adembenemend, zo helder water hadden we beiden nog nooit gezien. Droom je er van om ooit nog eens naar de Maledieven te gaan, kijk dan eerst eens naar het meer van Baccalar. De bodem is spierwit en het water kraakhelder. Er hingen schommels en hangmatten in het water. Kijk maar op facebook voor de foto’s want dit is moeilijk om te omschrijven.

Zo, inmiddels zijn we op onze bestemming op het strand aangekomen. Daar vertel ik snel meer over.