Met de vlam in de pijp over de Brennerpas.

Zo daar zijn we weer. Het was prachtig in de bergen van het Kaunertal. We zijn nog een dag omhoog geweest naar Nauders. Dit is een leuk skigebied in de winter en een gezellig speelparadijs in de zomer. Er was van alles te doen voor Thomas en Guus. Zoals kegelen, goud zoeken, trampoline springen en glijden uit houthakkershuisjes. We zijn ook nog even naar de Resschensee gereden. Dit is een stuwmeer in een dal waar ze de kerktoren hebben laten staan en de rest van het dorp hebben afgebroken. Deze steekt boven het water uit, heel erg grappig.
(Wist u datje van Marco: Elk jaar halen ze het meer leeg en maken ze het helemaal schoon en doen ze er zelfs nieuwe vissen in. Je kan dan de fundering van de kerk zien. Interressant Marco!Not!)

We voelden ons ook steeds meer thuis op de camping,....en dan moet je uitkijken hè, straks blijf je plakken. Dus na een week pakten we de boel in. Dit is best een uitdaging met twee kinderen om ons heen maar om 11:00 waren we al klaar. In heel Oostenrijk was regen voorspeld vanaf vrijdag maar in Karintië zou het het warmst zijn. Dus op naar Karintië. En toen moesten we kiezen, gebruiken we de 12v aansluiting voor de dvd spelers van de jongens of voor de tom tom. Kaart lezen is ook wel een keer weer leuk, dus rijden op de kaart. Tijdens het rijden besloten we dat het waarschijnlijk korter was om via Italië (Sud Tirol/Dolomieten) te rijden. En hé, dat mooie meertje wat Rubia mij had laten zien lag op de route, hé we rijden ook nog via de Brennerpas. Haha, super leuk om daar een keertje tegenop te rijden met Henkie Wijngaart door de speakers. Nee, die had ik niet op cd hoor, lange leven spotify. Het was wel even doorwerken voor de Ford met die dikke Kip erachter maar dat viel nog in het niets vergeleken met waar we later die dag zouden belanden......

Ook voor mama was het doorwerken om de jongens een beetje rustig te houden op de achterbank. Guus vind Dora heel leuk maar is er ook wel een keertje zat van en roept dan alleen nog maar "Anders kijken! Anders Kijken! en zet het vervolgens op een schreeuwen. En toen hij eindelijk sliep was Diego in Thomas z'n film verdwaald en riep Thomas dus KAART!.........Guus weer wakker. Maar het prachtige meertje van Braies kwam in de buurt dus we moesten nog even volhouden. We hadden bedacht dat dit dan ongeveer ons eindpunt zou worden en probeerden alvast een paar campings in de buurt te bellen. Ai, vol, vol en vol. Nou, we gaan eerst naar dat mooie meer met de caravan en dan zoeken we later wel een camping. En dat hadden we dus niet moeten doen. Het was een wit weggetje op de kaart en dat moet je dus nooit doen met de caravan. Wit betekend: steil! smal! niet doen! Maar we zaten er al op en konden ook niet meer keren. Gelukkig zit er ook een eerste versnelling op de Ford en ging het aardig. Maar als je dan ook nog fietsers in moet halen wanneer er een tegenligger passeerd wordt het moeilijk. Uiteindelijk kwamen we bij ons pitoreske meertje van Braies. Het was superr druk vergeleken met de de Alpen waar we vandaan kwamen maar echt prachtig. Zie foto's.

Die avond reden we weer Oostenrijk binnen en was er nog een hele schattige boerencamping met genoeg plek. Donderdag zou voorlopig de laatste mooie dag zijn en dus gingen we direct weer de bergen in. Het bleek dat we vlakbij de bekende "Drei Zinnen"zaten. Dit zijn drie bergtoppen op een rij die een beetje het symbool voor de Dolemieten zijn geworden. We konden eerst de auto parkeren bij een meertje. Het was er zo mooi dat we daar een beetje zijn blijven hangen. Het was een beetje een vakantieoord uit lang vervlogen tijden met Hotelletjes die deden denken aan Twin Peaks en een kuuroord voor kinderen met Astma. We wilden eigenlijk de bus te pakken naar de Drei Zinnen maar konden geen bushalte vinden. Wanneer je dit met eigen auto wilde doen moest je €30 betalen voor de tolweg naar boven. En ja, we moeten op zo'n lange reis natuurlijk wel een beetje op de centen letten. Toen het begon te onweren en regenen liepen we naar de auto maar toen zagen we oppeens en bus stoppen. Het was al 15:00 maar ach, we zijn er nu toch. Hop, in de bus en dwars door het noodweer omhoog. Wat was dat steil zeg, Thomas en Guus vonden het prachtig. En wat een geluk, boven aangekomen op 2300 meter klaarde het weer op. Wauw! Dit was een heel ander landschap dan de Alpen, overal hoge rotspieken. En nu op zoek naar de Drei Zinnen. Volgens mij zijn ze dat, nee dat zijn er twee. En die dan, nee dat zijn er 5. Acht ja, maakt niet uit, 1, 3 7 of 10 zinnen, het was een prachtig landschap. We hebben nog een heel stuk gelopen waarbij Thomas en Guus om beurten en soms tegelijk in de buggy mochten. Gelukkig kwamen we toch nog achter het mysterie van de Drei Zinnen. We keken tegen een enorme rotpartij op. En wanneer je er helemaal omheen zou lopen dan kan je dus de drei zinnen zien. We hebben nog even getwijfeld maar het was al 17:00, de tocht zou te lang duren. Maar we komen zeker terug.

Gister (vrijdag) was er regen voorspeld maar het was prachtig weer. Dus we sprongen vol goede moed op de fiets om naar een mooie speeltuin in de bergen te fietsen. Nou, hier in Oostenrijk weten ze wel wat glijbanen zijn, zeg maar glijbanen 2.0. Enorme buizen en banen die recht van de berg af naar beneden lopen, gaaf!
Zelfs ik vond het eigenlijk te eng, maar samen met Thomas durfde ik het ook wel te proberen. Maar toen begon het toch te regenen, oeps. Waarom gaan we eigenlijk op de fiets wanneer er regen is voorspeld. Ik had zelfs geen regenjas mee. We hebben de jongens zo goed mogelijk ingepakt met alles wat we mee hadden en zijn toen terug gesjeest. Thomas vond het heel leuk : "kijk mam, onze band spuit water" en Guus was zo moe dat hij gewoon voorop de fiets in slaap viel.
Aangekomen bij de camping waren we inmiddels ingesloten door 4 Italiaanse families. En Italianen betekent...herrie! Wat zijn dat een druktemakers zeg. En het bleek dat we onze voortent ook nog eens midden in een soort kuil hadden gezet. We stonden dus met de hele rommel in een enorme plas water. De avond was een beetje behelpen we hebben uiteindelijk gezellig in de caravan gegeten. We blijven nog een paar dagen op deze camping omdat er nog veel te zien en te doen is. Nu eerst wachten op beter weer.